Samenvatting
Henri Osewoudt verlaat zijn geboortedorp om bij zijn oom en tante te gaan
wonen omdat zijn moeder zijn vader heeft vermoord. Hij groeit op in Amsterdam,
heeft een relatie met zijn nicht en doet aan judo. Als hij achttien is geeft
hij aan geen interesse te hebben in studie, hij trouwt met zijn nicht, Ria
Nauta, en verhuist terug naar Voorschoten waar hij de sigarenzaak van zijn
vader heropent. Zijn moeder komt bij Henri en Ria inwonen. De oorlog begint.
Osewoudt wordt afgekeurd en hoeft dus niet het leger in, maar helpt wel bij de
burgerwacht van Voorschoten.
Op een dag komt Dorbeck met wat andere soldaten de winkel binnen, Dorbeck
laat een fotorolletje bij Osewoudt achter om te laten ontwikkelen. Als Dorbeck
twee dagen later terug komt, zijn de foto’s nog niet klaar, maar heeft
Nederland al gecapituleerd en wil Dorbeck dat Osewoudt hem een pak leent en
zijn uniform en pistool begraaft. Osewoudt doet dit alles. Als Osewoudt de
foto’s wil ontwikkelen mislukt dit, maar omdat hij zoiets niet aan Dorbeck wil
vertellen koopt hij een Leica en maakt zelf foto’s van militaire objecten.
Hierna krijgt Osewoudt opnieuw een opdracht van Dorbeck. Hij moet naar
Haarlem gaan en krijgt daar een pistool in zijn hand gedrukt waarmee hij samen
met Dorbeck en Zewuster een moord pleegt. Osewoudt is bang dat de zoon van de
drogist, die een NSB'er is, hen gezien heeft.
Osewoudt hoort een tijd lang niets van Dorbeck, maar ontvangt dan een brief
of hij de foto's van het allereerste rolletje naar een bepaalde postbus wil
sturen. Osewoudt wil een ontmoeting met Dorbeck en gaat dus naar de postbus toe
om te zien wie de post ophaalt, het wordt opgehaald door een heilsoldate.
Vrij snel daarna wordt hij opgebeld door Elly Meier, zij zegt uit Engeland
te komen en dringend op zoek te zijn naar een schuilplaats. Hij brengt haar
naar zijn oom in Amsterdam. Hij hoort via via dat zijn moeder en Ria zijn
opgepakt en kan nu zelf ook niet langer naar huis toe. Bij de Joodse studente
Marianne, met wie hij een relatie begint, laat hij zijn haar zwart verven. Hij
lijkt nu precies op Dorbeck.
Opnieuw volgt er een opdracht van Dorbeck. Dit keer gaat het om een hoge
man van de Gestapo die uit de weggeruimd moet worden. Osewoudt werkt bij deze
opdracht samen met een andere vrouw wanneer zij beiden terug reizen met de
trein wordt de vrouw opgepakt. Osewoudt niet. Maar wanneer hij diezelfde avond
met Marianne in de bioscoop zit ziet hij zijn eigen foto op het scherm
verschijnen met als aankondiging dat hij opgepakt moet worden. Hij vlucht wel
maar het duurt niet lang of hij wordt opgepakt. Hij wordt gemartelt en beland
in het ziekenhuis, maar wordt daaruit bevrijd. Hij duikt onder bij Labare waar
hij in een volledig verduisterde kelder foto's ontwikkeld. Maar ook hier is hij
niet veilig want wanneer de Duitsers het pand van Labare overvallen wordt
Osewoudt toch opgepakt.
Tijdens deze tweede gevangschap wordt Osewoudt beter behandelt wat hij
vooral te danken heeft aan hooggeplaatste Ebernuss die een zwak voor Osewoudt
lijkt te hebben. Ebernuss probeert zijn vertrouwen te winnen door Marianne, die
Osewoudts kind draagt, vrij te laten. Toch twijfelt Ebernuss aan de verhalen
die Osewoudt over Dorbeck vertelt en wil daarom Dorbeck ontmoeten. Samen met
Osewoudt gaat hij naar een halfgeheim café waar inderdaad ook Dorbeck aanwezig
is. Die laatste geeft hem kristallen om de wijn van Ebernuss mee te vergiftigen
en wanneer dat gebeurd is, vluchten Osewoudt en Dorbeck in de auto van
Ebernuss. Dorbeck vertelt Osewoudt dat Ria nu samenwoont met de zoon van de
apotheker en dat Marianne aan het bevallen is. Osewoudt krijgt een
verpleegstersuniform waardoor hij door zijn kleine gestalte en baardloze
gezicht onherkenbaar is. Als Osewoudt bij de kraamkliniek aankomt en naar
Marianne informeert, krijgt hij het levenloze lichaampje van hun kind te zien.
Hij is erg van slag en een Duitse soldaat die wel wat vriendelijks wil doen
voor de mooie vrouw waar hij Osewoudt voor aanziet neemt hem mee in zijn auto
en brengt hem naar Voorschoten. Daar doodt Osewoudt Ria en nadat ze nog wat
verder gereden zijn doodt hij ook de Duitser. Met behulp van een arts komt hij
uiteindelijk in Breda, dat al bevrijd is. Daar meldt hij zich direct maar tot
zijn grote verbazing, wort hij gearresteerd. Hij wordt zelfs naar
Groot-Brittannië gebracht en het lukt hem niet om te bewijzen dat hij geen
verrader is. Dorbeck is de enige die hem vrij zou kunnen pleiten, maar die is
onvindbaar. Osewoudt lijkt zijn verstand te verliezen en wanneer hij weg rent
wordt hij neergeschoten. Hij overlijdt aan zijn verwondingen.
Over de auteur:
Eigen mening:
Ondanks alle aanprijzingen
en lofredes die over het hele internet te vinden zijn en de aanbevelingen in de
klas, vind ik “De donkere kamer van Damokles” helemaal niet zo een goed boek
als iedereen zegt dat het is. Ik denk wel dat het invloed op mij heeft gehad,
dat ik van tevoren al wist hoe het verhaal afloopt. Het hele boek was ik me aan
het ergeren aan hoe naïef Osewoudt is en hoe dom zijn beslissingen zijn. Als je
niet weet hoe het eindigt heb je hier waarschijnlijk geen last van. Verder vond
ik de schrijfstijl nors en afstandelijk. De meeste personages worden bijna
alleen maar bij hun achternaam genoemd. Ik vond het niet gemakkelijk lezen en
heb het boek vaak weg gelegd, omdat ik er niet goed doorheen kwam en de
schrijfstijl me irriteerde. Tot slot vind ik de toon van het boek, ook al geeft
de titel daar een aanwijzing voor, te donker. Tijdens het lezen van een boek
wil ik ook wel eens blij of gelukkig voor de hoofdpersoon zijn, maar daar krijg
je in dit boek niet echt de kans voor. Misschien probeer ik het over een aantal
jaar nog eens te lezen, om te kijken of ik van mening verander.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten